Ζωή και θάνατος

Να σας ζήσει! Μόλις γεννήθηκε ένα παιδί! Το παιδί μας ήρθε στη ζωή!
Έτσι γιορτάζουν οι άνθρωποι την εμφάνιση ενός νέου όντος πάνω στη γη!Όλα φαίνονται λίγα για κείνο το μικρό σωματάκι που χρειάζεται την απόλυτη προστασία και τις πιο τρυφερές φροντίδες. Φιλιά, δώρα, δάκρυα χαράς και συγκίνησης συνοδεύουν το γεγονός της ζωής.
- Τι πόνος! Πόση λύπη μπορεί να φωλιάζει στην ψυχή μου! Μόλις έχασα ένα αγαπημένο πρόσωπο!
Έτσι κλαίνε οι άνθρωποι για το χαμό αυτών που μας συντροφεύουν και το βύθισμά τους σ' αυτό το σκοτεινό μυστήριο του θανάτου. Δάκρυα λύπης, πένθους κι απελπισίας σημαδεύουν το πέρασμα μιας ψυχής από τον ένα κόσμο στον άλλο.
Λίγες φορές σταθήκαμε να σκεφτούμε από πού ερχόμαστε όταν γεννιόμαστε. Δεν πρόκειται εδώ για το θρησκευτικό ή φιλοσοφικό ζήτημα της προέλευσης των ψυχών. Πρόκειται για κάτι πιο απλό: αν φτάνουμε στη ζωή, είναι γιατί ερχόμαστε από κάποιο άλλο μέρος, όποιο και όπως κι αν είναι αυτό.
Δε θα αφήσουμε άραγε κάποια δυστυχισμένα και κλαμένα πλάσματα, όταν τα εγκαταλείπουμε για να κατευθυνθούμε στη γη των ζωντανών; Αυτό που οι γονείς γιορτάζουν με χαρά, δεν θα είναι πόνος για άλλους άυλους γονείς που βλέπουν να φεύγει μια ψυχή που τους συντρόφευε μέχρι εκείνη τη στιγμή; Κι όταν πεθαίνουμε κι αφήνουμε τη γη, πού πηγαίνουμε; Αν ερχόμαστε από κάποιο μέρος, σίγουρα πηγαίνουμε σε κάποιο άλλο μέρος. Στο άπειρο δεν έχουν θέση τα καθορισμένα όρια.
Κι εκεί που πηγαίνουμε δεν θα μας υποδεχτούν με γέλια και χαρές για το ξανασμίξιμο, ενώ οι συγγενείς μας θα μας κλαίνε στη γη;
Η ζωή κι ο θάνατος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: της ΖΩΗΣ.
Εμείς που βρισκόμαστε εδώ, έχουμε έρθει από κάποιο μέρος και κατευθυνόμαστε σε κάποιο άλλο, όμως ποτέ δε θα πάψουμε να υπάρχουμε.

Ο Φρόυντ είχε πεί ότι το πρόβλημα μας στο να ζήσουμε πηγάζει από την πίστη μας ότι δεν θα πεθάνουμε ποτέ!
Γιατί αποφεύγουμε τον θάνατο , γιατί μας τρομάζει...αφού ο ίδιος ο θάνατος μας διδάσκει την ζωή; Μας υπενθυμίζει πως πρέπει να ζούμε κάθε λεπτό και κάθε στιγμή....μας υπενθυμίζει να μην αναβάλλουμε τίποτα για αύριο , μας υπενθυμίζει να αρπάξουμε την χαρά της στιγμής, μας υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε αιώνιοι!
Αλήθεια , έχουμε συνειδητοποιήσει την προσωρινότητα μας; Ζούμε την στιγμή;

Από την άλλη δεν σημαίνει πως πρέπει να σκεφτόμαστε συνέχεια τον θάνατο και να καραδοκεί συνεχώς σαν απειλή στο πίσω μέρος του μυαλού μας ο ερχομός του. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, 
θα ξεχνούσαμε αμέσως όλα τα πρέπει.
Γιατί να πάω στη δουλειά;
Γιατί να πληρώσω τους λογαριασμούς;
Γιατί να σεβαστώ τις ανάγκες των άλλων;
Θα προσπαθούσαμε να ικανοποιήσουμε αμέσως όλα τα θέλω μας.
Όμως η ζωή είναι ένας συνδιασμός των πρέπει και των θέλω...

Ποιο είναι τότε το μυστικό; Απλό σαν την ιστορία που ακολουθεί.
Κάποτε συνάντησε ένας μάγος την ίδια τη ζωή.
Γεμάτος απορία τη ρώτησε ποιο είναι το μυστικό της.
Η ζωή πλημμυρισμένη από την ομορφιά και το φως τον κοίταξε μ' ένα βλέμμα γεμάτο απλότητα και του είπε:
"Δεν χρειάζεται μάγε να κάνεις μαγικά στη ζωή τόσο στη δική σου όσο και των άλλων, αλλά να ζεις εσύ μαγικά την κάθε σου στιγμή"