Απορίες και απαντήσεις - μέρος δεύτερο

Πώς γίνεται οι φάλαινες ή τα δελφίνια που είναι θηλαστικά να μην πνίγονται την ώρα που κοιμούνται μέσα στο νερό;

Φαίνεται πως τα θηλαστικά αυτά κυριολεκτικά... μισοκοιμούνται. Το ένα ήμισυ του εγκεφάλου τους πέφτει σε μια κατάσταση ύπνου ενώ και το αντίθετο μάτι μένει κλειστό. Το άλλο μισό, έστω και δουλεύοντας σε χαμηλές «στροφές», μένει άγρυπνο φροντίζοντας για την αναπνοή τους και προκειμένου να αποφύγουν διάφορους εχθρούς ή τυχόν εμπόδια. Κάθε τόσο άλλωστε τα θηλαστικά αυτά, ακόμη και τις ώρες του όποιου ύπνου τους, πρέπει να ανεβαίνουν στην επιφάνεια για να πάρουν φρέσκο αέρα. Υστερα από περίπου δύο ώρες η κατάσταση αυτή αντιστρέφεται και αναπαύεται το άλλο μισό του εγκεφάλου. Περίπου το 33% του εικοσιτετραώρου τους τα δελφίνια το περνούν σε αυτή την κατάσταση της κατά το ήμισυ ύπνωσης. Πρέπει πάντως να έχουν διαρκώς τον έλεγχο της διόδου απ' όπου εισέρχεται ο αέρας και αυτό επιτυγχάνεται μόνο όταν δεν είναι όλο το σώμα τους σε νάρκωση, αντίθετα από τον άνθρωπο, για παράδειγμα, που μπορεί να αναθέτει τη διαδικασία της αναπνοής την ώρα του ύπνου του σε αυτόματους μηχανισμούς. Βέβαια οι αναπνοές τους ελαττώνονται στο ήμισυ (τρεις ως επτά στο λεπτό), ενώ έχουν αρκετά μεγάλη ανοχή στο διοξείδιο του άνθρακα, ώστε να πρέπει σε αραιά σχετικά χρονικά διαστήματα να ανεβαίνουν στην επιφάνεια.

Μπορούμε να κατεβάσουμε, έστω και λίγο, τη θερμοκρασία ενός δωματίου αφήνοντας το ψυγείο ανοιχτό;

Ανάλογα με τη θερμοκρασία που επικρατεί στο περιβάλλον και το μέγεθος του χώρου στον οποίο βρίσκεται το ψυγείο, ανοίγοντας την πόρτα για μικρό χρονικό διάστημα το θερμόμετρο μπορεί να κατέβει λίγο. Συνεχίζοντας όμως να δουλεύει το ψυγείο με ανοιχτή την πόρτα, έχοντας υπόψη το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα παραπάνω από το 25% της προσφερόμενης ενέργειας δεν μπορεί να αξιοποιηθεί από μια μηχανή όπως το ψυγείο και το 75% χαρακτηρίζεται άχρηστη θερμότητα. Ετσι στην προσπάθεια δημιουργίας ψύξης από τις σπείρες του ψυγείου, που βρίσκονται στο πίσω μέρος του, θα διαχέεται προς το περιβάλλον τόση θερμική ενέργεια ώστε μάλλον το δωμάτιο θα ζεσταθεί τελικά παρά θα γίνει περισσότερο δροσερό. Κρίμα, θα ήταν μια λύση τώρα το καλοκαίρι...

Γιατί στα αεροπλάνα δεν φτιάχνουν τα παράθυρα πιο μεγάλα ώστε οι επιβάτες να απολαμβάνουν την υπέροχη θέα όταν βρίσκονται στον ουρανό;

Δεν το επιτρέπει η αντοχή της ατράκτου αφού στο εσωτερικό του αεροπλάνου, όταν αυτό βρίσκεται στον αέρα, επικρατεί υπερπίεση, δηλαδή ο αέρας στο εσωτερικό του έχει αρκετά μεγαλύτερη τιμή από ό,τι ο αραιός αέρας έξω από αυτό διότι πρέπει στη διάρκεια του ταξιδιού να επικρατούν συνθήκες όμοιες με αυτές περίπου στην επιφάνεια της Γης για να αισθάνονται καλά οι επιβάτες. Ετσι ολόκληρο το αεροπλάνο στη διάρκεια της πτήσης είναι κάτω από τις εσωτερικές τάσεις που δημιουργούνται από αυτή την υπερπίεση. Τα όποια ανοίγματα στην άτρακτο μειώνουν την αντοχή της ούτως ή άλλως. Αρα όσο πιο μικρά είναι τα παράθυρα τόσο καλύτερα. Επιπλέον έχει αποδειχθεί από τη μελέτη κάποιων περιστατικών ότι τα παράθυρα πρέπει να έχουν στρογγυλεμένες τις γωνίες τους διότι σε παράθυρα με ορθές γωνίες παρουσιάστηκαν εκεί ρωγμές. Αρα αναγκαστικά τα παράθυρα των αεροπλάνων θα συνεχίσουν να φτιάχνονται μικρά και στρογγυλά ή έστω με κάποιο ωοειδές σχήμα, έστω και αν αυτό δεν αρέσει στους επιβάτες.

Είναι αλήθειαότι οι καμήλες δεν ξεχνούν;

Ναι, και οι καμήλες και τα άλογα και οι ελέφαντες δεν ξεχνούν αλλά αυτό που δεν θέλουν να ξεχνούν δεν πρέπει κανονικά να έχει σχέση με εμάς αλλά με την τροφή τους. Τα θηλαστικά, όπως είναι γνωστό, χωρίζονται σε σαρκοφάγα και σε φυτοφάγα. Τα σαρκοφάγα αυτό που χρειάζεται να προσέχουν είναι οι αντιδράσεις του θύματός τους. Εχουν λοιπόν ειδικευθεί και απομνημονεύσει κυρίως πώς να το αντιμετωπίζουν σε κάθε περίπτωση στη διάρκεια του κυνηγιού. Δεν μετακινούνται όμως σε μεγάλες αποστάσεις, άρα δεν χρειάζεται να απομνημονεύουν τις εικόνες μεγάλων εκτάσεων και να επιστρέφουν κάθε τόσο σε ορισμένα σημεία, κάτι που κάνουν τα φυτοφάγα ζώα, όπως ο ελέφαντας, η καμήλα ή το άγριο άλογο. Τα ζώα αυτά λοιπόν έχουν αναπτύξει μια μνήμη μεγάλης διαρκείας που τους επιτρέπει να απομνημονεύουν στοιχεία σχετικά με τις εκτεταμένες πεδινές εκτάσεις· το πού υπάρχει τροφή και επομένως βλάστηση κάθε είδους για βοσκή ώστε να μπορούν έπειτα από καιρό να επανέρχονται. Ετσι βγαίνει το ότι ζώα όπως η καμήλα και ο ελέφαντας μας εκπλήσσουν με τη μνήμη τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλογα. Ακόμη και τα εξημερωμένα που ζουν σε ιππικούς ομίλους ή στους στάβλους του ιπποδρόμου είναι σε θέση χάρη στη μνήμη τους να θυμούνται για χρόνια τη φωνή κάποιου σταβλίτη αν αυτός τα βασάνισε ή τα χτύπησε κάποτε ενώ αναγνωρίζουν από μακριά το περπάτημα του εκπαιδευτή προτού αυτός εμφανιστεί μπροστά τους!

Γιατί τα άλογα αποφεύγουν να κάνουν βήματα προς τα πίσω και γίνονται επικίνδυνα όταν τα αναγκάζει ο κύριός τους με το χαλινάρι να οπισθοδρομούν;

Για να καταλάβουμε τις αντιδράσεις των αλόγων πρέπει να γνωρίζουμε κάτι από τη φυσιολογία τους. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση για το πώς βλέπουν τα μεγαλόσωμα και ευαίσθητα αυτά ζώα. Το μάτι λοιπόν του αλόγου λειτουργεί και σαν ένας ευρυγώνιος φακός που του επιτρέπει να βλέπει και στα πλάγια αλλά και ακόμη πιο πίσω. Οπως όμως είναι φυσικό, δεν βλέπει σε γωνία 360 μοιρών. Αρα μένει προς το πίσω μέρος του σώματός του, εκεί όπου είναι η ουρά, μια τυφλή ζώνη. Αυτό όμως κάνει το άλογο να δυσανασχετεί. Επειδή δεν βλέπει, άρα δεν ελέγχει την περιοχή όπου πατούν τα δύο οπίσθια πόδια του, αρνείται να προχωρήσει προς τα πίσω. Η κατασκευή του ματιού των αλόγων επιβάλλει τελικά κάποιες συμπεριφορές στο ίδιο αλλά και σε όποιον άλλον τα πλησιάζει. Δεν πρέπει να κάνουμε απότομες κινήσεις όταν βρισκόμαστε μπροστά τους διότι ο φακός του ματιού βλέπει π.χ. ένα χέρι που σηκώνεται και ξαφνικά στο μέσο της διαδρομής του αποκτά δυσανάλογο μήκος και αυτό τρομάζει το άλογο. Ακόμη πιο επικίνδυνο πάντως είναι να πλησιάζουμε από πίσω ένα άλογο και χωρίς να μας έχει δει να το αγγίζουμε ή, ακόμη χειρότερα, να το χτυπήσουμε έστω και με φιλική διάθεση. Μη βλέποντας τι συμβαίνει εκεί πίσω το ζώο αντιδρά τινάζοντας προς τα πίσω τα πόδια του. Επομένως δεν πρέπει να αναγκάζουμε ένα άλογο να πάει προς τα πίσω, δεν πρέπει να το προσεγγίζουμε εκ των όπισθεν και μπροστά στα μάτια του οι κινήσεις μας πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ήπιες.