1rea41.htm
Είναι αλήθεια ότι οι καρχαρίες κυνηγούν όσους βρίσκονται στο νερό φορώντας μαύρα;
Οι τελευταίες έρευνες γύρω από τη ζωή των λευκών καρχαριών, όπως αυτός που έπαιζε στα έργα του Σπίλμπεργκ, έδειξαν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια. Οπως και ότι τους αρέσει το ανθρώπινο κρέας. Μάλλον το αντίθετο. Αν κάποιος μείνει ακίνητος και αν ακόμη βρεθεί στα σαγόνια ενός τέτοιου καρχαρία, κατά πάσα πιθανότητα στο επόμενο δευτερόλεπτο θα τον αφήσει ελεύθερο ο τρόμος αυτός των θαλασσών. Τα πολλά κόκαλα και οι μύες του ανθρώπινου σώματος δεν είναι αυτό που κυνηγάει, αφού η τροφή του για λόγους ενέργειας πρέπει να είναι κάτι πολύ λιπαρό, όπως το σώμα μιας φώκιας ή ενός θαλάσσιου ελέφαντα. Μένοντας ακίνητοι και παρουσιάζοντας ένα σχήμα διαφορετικό από αυτό της φώκιας μέσα στο νερό δεν προσελκύουμε τον καρχαρία και αν δεν παλέψουμε, πράγμα ούτως ή άλλως ανώφελο, δεν τον ερεθίζουμε αναίτια. Και για τα όσα τελείως ανακριβή μας έδειξε ο Σπίλμπεργκ στην ταινία του, κανονικά θα έπρεπε να είχε μηνυθεί από όλους τους λευκούς καρχαρίες του πλανήτη. Προς το παρόν τον καταγγέλλουν μόνο οι ερευνητές που ασχολούνται συστηματικά με τις συνήθειες των τρομερών αυτών καρχαριοειδών.
1rea41.htm
Μια κλεψύδρα βρίσκεται ακίνητη επάνω σε μια ζυγαριά ακριβείας. Μόλις τη γυρίσουμε από την άλλη πλευρά και αρχίσει να τρέχει η άμμος, θα πάρουμε ένδειξη ότι άλλαξε το βάρος της;
Ακόμη και βιβλία με παράδοξα γύρω από τη φυσική κάνουν λάθος σε αυτό το θέμα, απαντώντας ότι δεν θα αλλάξει η ένδειξη της ζυγαριάς. Και μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι συνολικά η ύλη που ζυγίζει η ζυγαριά δεν αυξήθηκε ή δεν μειώθηκε, άρα και η ένδειξη παραμένει η ίδια. Και μόνο όμως το γεγονός της κίνησης είναι αρκετό για να μας κάνει να απαντήσουμε ότι θα αλλάξει η ένδειξη για όσο χρόνο θα κινείται η άμμος προς τα κάτω. Διότι στην ουσία έχουμε μια μετακίνηση του κέντρου βάρους ολόκληρου του συστήματος προς τα κάτω, άρα ασκείται δύναμη στη ζυγαριά αλλάζοντας την ένδειξη. Το τι ακριβώς θα συμβεί μπορεί όποιος θέλει να διαπιστώσει ανεβαίνοντας στη ζυγαριά της τουαλέτας. Λυγίζοντας τα πόδια ή ανασηκώνοντας το σώμα θα παρατηρήσει ότι ο δείκτης μετακινείται, έτσι ώστε τελικά όποιος θέλει να χάσει κιλά μάλλον πρέπει να μη μένει ακίνητος την ώρα του ζυγίσματος.
1rea45.htm
Γιατί τα πουλιά φλαμίγκος έχουν τόσο κόκκινα πόδια;
Τα κομψά αυτά πουλιά στέκονται συνήθως κατά εκατοντάδες στα ρηχά και βυθίζουν το ράμφος τους στο νερό. Εκεί ρουφούν μεγάλες ποσότητες νερού εξωθώντας το στη συνέχεια δυνατά με τη γλώσσα προς τα πλάγια ανοίγματα του ράμφους. Στα εσωτερικά τοιχώματα του ράμφους υπάρχουν ειδικά νήματα που λειτουργούν ως φίλτρα όπως οι μπαλένες στις φάλαινες. Βγάζοντας το νερό κάθε φορά μένει στο στόμα του φλαμίγκο μια σημαντική ποσότητα από φύκια, πλαγκτόν, μαλάκια και οστρακοειδή. Αυτή η δίαιτα είναι πλούσια σε καροτίνη δίνοντας τελικά όχι μόνο στους ιστούς αλλά ακόμη και στο πτέρωμα μια σχεδόν ροζ απόχρωση.
1rea57.htm Είναι αλήθεια ότι η έκλειψη Ηλίου θα είναι όλο και πιο σπάνια ώσπου θα πάψει να συμβαίνει κάποια εποχή εντελώς;
Είναι αλήθεια ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα παρατηρηθεί έκλειψη των (ολικών ηλιακών) εκλείψεων. Αρκεί να λάβουμε υπόψη ότι οι παλίρροιες που δημιουργεί η έλξη της Σελήνης επάνω σε καθετί στη γήινη σφαίρα, λόγω τριβής, φρενάρουν ανεπαίσθητα τον πλανήτη μας. Ωστόσο αυτό, όντας μια εσωτερική δύναμη στο κλειστό σύστημα Γη-Σελήνη, αναγκάζει τη Σελήνη να κινηθεί απομακρυνόμενη από εμάς με ταχύτητα 3,5 εκατοστών τον χρόνο, διατηρώντας τη συνολική ενέργεια σταθερή. Ετσι κάποτε η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης, όταν αυτή θα είναι αρκετά μακριά, δεν θα είναι τόσο μεγάλη ώστε κάτω από δεδομένες συνθήκες να κρύψει ολόκληρο τον Ηλιο από τα μάτια μας. Γι' αυτό θα παρατηρούμε πλέον από τη Γη μόνο μερικές εκλείψεις του πάντα φλεγόμενου και φωτεινού ηλιακού δίσκου. Κάτι τέτοιο πρόκειται να αρχίσει να συμβαίνει ύστερα από μόλις 600 εκατομμύρια χρόνια. Μάλλον είναι νωρίς για ν' ανησυχούμε...
2rea55.htm Πώς τοποθετούν τις μύτες στα μολύβια;
Όσο και αν μπαίνουμε στον πειρασμό να πιστέψουμε ότι σε κάθε μολύβι ανοίγεται μία οπή κατά μήκος του και από εκεί εισάγουν τη μύτη, τα πράγματα δεν συμβαίνουν έτσι. Δημιουργούνται ξύλινες πλάκες με πλάτος όσο είναι το μήκος του μολυβιού. Χαράσσονται αυλάκια όπου τοποθετούνται οι μύτες. Στη συνέχεια μία άλλη πλάκα όμοια με την πρώτη τοποθετείται από επάνω και με τη βοήθεια μεγάλων πιέσεων και θερμοκρασίας κολλούν οι δύο μεταξύ τους. Στη συνέχεια κόβονται παράλληλα και στρογγυλεύονται ή αποκτούν εξαγωνική τομή, όπως τα καινούργια μολύβια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου